اروپا چگونه می تواند از زمستان تاریک و سرد فرار کند؟
تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۴۷۱۷۲
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: جنگ در اوکراین پس از ۶ ماه همچنان ادامه دارد و این امر سبب شده تا رویارویی اروپا با مسکو شدت یابد موضوعی که به دلیل وابستگی کشورهای عضو اتحادیه اروپا به گاز روسیه این احتمال را تقویت کرده که تحریم های اروپا علیه مسکو، زمستان تاریک و سردی را برای آنها رقم خواهد زد. از این رو بروکسل برای جلوگیری از مواجه شدن با بحران انرژی در نیمه دوم سال ۲۰۲۲ همه راهکارهای سیاسی و اقتصادی را رصد و مورد پیگیری قرار داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نیاز سالانه نفت و گاز اروپا
طبق گزارش پایگاه تحلیلی eurosat در سال ۲۰۲۱ تقاضای داخلی گاز طبیعی در اتحادیه اروپا در مقایسه با سال ماقبل به میزان ۴.۳ درصد افزایش داشت. بر اساس گزارش satista نیز مصرف گاز طبیعی در اتحادیه اروپا از سال ۱۹۹۸ در نوسان بوده است. اما سیاستهای این بلوک همواره بر کاهش استفاده از سوخت فسیلی تاکید داشته است. با این وجود مصرف ال ان جی (گاز طبیعی) اتحادیه در سال ۲۰۱۰ به ۵۲۱ میلیارد متر مکعب افزایش یافت، اما در سال ۲۰۲۱ به حدود ۳۹۷ میلیارد متر مکعب کاهش یافت.
طبق گزارش کمیسیون اروپا که در پایگاه تحلیلی satista انتشار یافته است، کشورهای عضو این اتحادیه در سال ۲۰۲۱، تقریباً ۱۸.۳ میلیون بشکه نفت در روز مصرف کردند. اگرچه، مصرف نفت از سال ۲۰۰۴ کاهش یافته و برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ به زیر ۲۰ میلیون بشکه در روز رسید.
تنوع بخشیدن به منابع دریافتی نفت و گاز
کارشناسان اقتصادی قاره سبز به رهبران اتحادیه اروپا پیشنهاد کردند که این کشورها باید اقدامات لازم را برای تنوع بخشیدن به منابع دریافتی نفت وگاز انجام دهند زیرا جنگ اوکراین نشان داد که این کشورها باید از وابستگی شدید خود به انرژی روسیه به سرعت بکاهند.
«جیمز جی کارافانو» معاون رئیس موسسه «کاترین و شلبی کولوم دیویس» در یادداشتی در پایگاه «هریتیج» نوشت: جنگ اوکراین همه چیز را تغییر داده، اکنون وقت آن است که ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی خود به انرژی روسیه اقدام کنند.
وی در این یادداشت تاکید کرد : در گذشته، بروکسل و برلین برخی از انتخابهای افتضاح را در مورد انرژی انجام دادند، انتخابهایی که اروپا را به طور فزایندهای به گاز روسیه وابسته کرد. کرملین توانسته از این وابستگی برای تحت فشار قرار دادن کشورها و گاهی حتی اتحادیه اروپا برای جلوگیری از اتخاد سیاستهای ضد روسیه استفاده کند.
گامهای عملی اتحادیه وکشورهای اروپایی
پیش رفتن تا سرحد تخاصم با روسیه زنگ خطر جدی را برای اتحادیه اروپا به صدا درآورد تا هم به عنوان یک بلوک اقتصادی و هم تک تک اعضای آن به دنبال تنوع بخشیدن به مسیرهای دریافت انرژی باشند.
اتحادیه اروپا اخیرا قراردادی را برای به دست آوردن گاز طبیعی در مسیر موسوم به کریدور گاز جنوبی، با جمهوری آذربایجان منعقد کرد که براساس آن قرار است گاز این کشور از طریق خطوط لوله گرجستان و ترکیه به اروپا صادر شود. کمیسیون اروپا هم توافقی را امضا کرده است که به تل آویو اجازه می دهد صادرات گاز طبیعی به اتحادیه اروپا را از طریق مصر افزایش دهد.
علاوه برآن ایتالیا نیز اخیراً موافقت کرد همکاری خود را با الجزایر در زمینه تبادل انرژی افزایش دهد. این قرارداد الجزایر را تامین کننده اصلی گاز ایتالیا میکند. فرانسه نیز بیکار ننشسته و برای تقویت تولید انرژی هسته ای و هیدروژن با امارات متحده عربی توافقنامه همکاری دو جانبه امضا کرده است.
طبق آخرین گزارشها در ماه مه گذشته ، آلمان با قطر برای خرید گاز طبیعی مایع به توافق رسیده است. یونان نیز با عربستان سعودی برای خرید نفت بیشتر با یونان تفاهم نامه امضا کرده است.
آیا اقدامات اروپا برای تامین انرژیکافی است؟
برخی کارشناسان حوزه انرژی اقدامات سیاسی و اقتصادی انجام شده توسط اتحادیه اروپا را برای تامین نیازهای انرژی اروپا کافی نمیدانند. در این رویکرد هشدار داده شده، این تصور که این معاملات می توانند برای رفع نیازهای اروپا در تامین انرژی کافی باشد، موضوعی نادرست است. البته اروپا متعهد شده تا وابستگی خود را به سوختهای فسیلی کاهش دهد اما قاره سبز هنوز نتوانسته انرژیهای پاک را جایگزین کند.
واقعیت دیگری نیز وجود دارد و آن این است که تنوع بخشیدن به تامینکنندگان انرژی خارجی همچنان جغرافیای اروپا و تهدیدات ژئوپولتیکی آن را از بین نمیبرد. اروپا برخلاف آمریکا از تامین کنندگان اصلی نفت و گاز در جهان فاصله زیادی دارد و باید نیازهای خود را در این زمینه با واسطه دیگر کشورها تامین کند.
نکته حائز اهمیت این است که برخی از تولیدکنندگان اصلی نفت و گاز در خاورمیانه و آفریقا که اروپا مشتری خرید انرژی از آنهاست، روابط نزدیکی با روسیه دارند. به عنوان مثال، مصر و روسیه در بخش انرژی هسته ای همکاری می کنند، در حالی که الجزایر پیوندهای محکمی با کرملین دارد. در در ماه آوریل سال جاری میلادی (اردیبهشت ۱۴۰۱) الجزایر به طرح تعلیق مسکو از شورای حقوق بشر سازمان ملل به دلیل حمله به اوکراین رای منفی داد.
علاوه براین، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در ماه مه(خرداد۱۴۰۱) از این کشور شمال آفریقا دیدار و در مورد تقویت همکاریها در حوزه انرژی با مقامات الجزایر گفتگو کرد. امارات متحده عربی و عربستان سعودی نیز اخیراً روابط خود را با روسیه بهبود بخشیده اند که عمدتاً به دلیل سیاست های بایدن رئیس جمهوری آمریکا در مورد یمن بوده است.
لیبی یکی از مهمترین منابع انرژی در آفریقا نیز پتانسیل زیادی برای تامین انرژی اروپا دارد، اما این کشور درسالهای اخیر همواره درگیر بیثباتی سیاسی و عدم امنیت عمومی بوده که ریسک معامله با این کشور را برای خریداران نفت در جهان بسیار بالا برده است.
البته آمریکا یکی از نزدیکترین تامین کنندگان منبع انرژی برای اروپاست، اما بایدن سیاست های انرژی این کشور را نیز تغییر داده و دولتش را متعهد به کاهش وابستگی به سوخت فسیلی و جایگزین کردن انرژی های تجدید پذیر دانسته است.
راهکارهای پیش روی بروکسل
کارشناسان غربی حوزه انرژی راهکارهای ذیل را به بروکسل برای تامین بیشتر انرژی و متنوع ساختن منابع آن ارائه کردهاند:
۱- کشورهای اروپایی مانند ایتالیا و آلمان باید سیاستهای عملیتر و مؤثرتری در زمینه تامین انرژی اتخاذ کنند مانند افزایش اکتشافات داخلی و درعین حال توسعه زیرساختها برای استفاده از سوختهای غیرکربنی و افتتاح و بازگشایی نیروگاههای هستهای.
۲-اروپا باید معاملات خود با آمریکا را برای تامین گاز تقویت کند که درصورت تحقق این امر می تواند به روند کاهش وابستگی به گاز روسیه کمک کند و از تهدید فشار ژئوپلیتیک مسکو براین منطقه بکاهد.
۳- بهرهگیری از خط لوله خزر برای انتقال نفت و گاز بیشتر به اروپا یکی از راهکارهای جایگزین تامین انرژی از مسکو است.
۴- روند تامین انرژی ازمنطقه آفریقا نیز افزایش یابد. لیبی باوجود بی ثباتی سیاسی همچنان میتواند در زمره اولویت نخست جدول تامین انرژی اروپا از این منطقه باشد و پس از آن قفقاز جنوبی و آسیای مرکزی این ظرفیت را دارند که سوخت بیشتری را به اروپا تامین کنند.
این کارشناسان تاکید کردند که شناسایی جغرافیای امن تر و قابل دفاع در این کریدورهای انرژی برای بروکسل حیاتی است. از سوی دیگر این روش می تواند به عنوان ابزارتعادل بخش نفوذ روسیه در لیبی نیز عمل کند.
۵- استفاده از مسیر خطوط لوله گاز EastMed است که فلسطین اشغالی را به قبرس، یونان و ایتالیا متصل خواهد کرد. البته کشورهای اروپایی تاکنون به این پروژه اقبالی نشان ندادهاند و فقط رژیم صهیونیستی و ایتالیا از این پروژه حمایت کردهاند.
کد خبر 5583270منبع: مهر
کلیدواژه: روسیه گاز اتحادیه اروپا روسیه عراق رژیم صهیونیستی فلسطین ایالات متحده امریکا اوکراین جنگ اوکراین سوریه اتحادیه اروپا کرانه باختری ترکیه افغانستان انگلیس ایران تنوع بخشیدن اتحادیه اروپا تامین انرژی برای تامین تامین کنند گاز طبیعی نفت و گاز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۴۷۱۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماکرون پیمان مرکوسور را رد کرد
رئیس جمهور فرانسه توافقنامه تجارت آزاد برنامه ریزی شده بین اتحادیه اروپا و ائتلاف اقتصادی آمریکای جنوبی موسوم به مرکوسور را بسیار بد دانسته و آن را رد کرد. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از نشریه "دی سایت" آلمان، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، توافقنامه تجارت آزاد برنامه ریزی شده بین اتحادیه اروپا و ائتلاف اقتصادی آمریکای جنوبی مرکوسور را به شکل فعلی آن رد کرد.
ماکرون در جریان بازدید از شهر سائوپائولو برزیل گفت: شکل فعلی که برای این توافق وجود دارد بسیار بد است. این توافق 20 سال پیش مورد مذاکره قرار گرفت. این چیزی نیست که ما می خواهیم.
وی افزود: بیایید یک توافق جدید و مسئولانهتر را مورد مذاکره قرار دهیم که بر اساس اهداف و واقعیت ما باشد و توسعه، آب و هوا و تنوع زیستی را در نظر بگیرد.
از سوی دیگر، جرالدو آلکمین، معاون رئیس جمهور برزیل و فرناندو حداد، وزیر اقتصاد این کشور پیش از این اصولاً این توافقنامه تجارت آزاد را ترویج کرده بودند.
ماکرون یکی از منتقدان سرسخت این پیمان در اتحادیه اروپا است. او بیش از همه از این واقعیت انتقاد می کند که کشاورزان و شرکت های اروپایی باید دستورالعمل های سختگیرانه ای را برای کاهش انتشار کربن رعایت کنند، در حالی که در آینده تعرفه ها بر محصولاتی از آمریکای جنوبی که طبق قوانین مشابه تولید نمی شوند، برداشته خواهد شد.
این اظهارات ماکرون در جریان مذاکرات دشوار بر سر توافق تجارت آزاد بین دو بلوک اقتصادی مطرح شده است.
ماکرون تصریح کرد: در این توافق چیزی وجود ندارد که موضوع تنوع زیستی و آب و هوا را لحاظ کند؛ هیچ چیز.
فرناندو حداد وزیر دارایی برزیل در دیدار ماکرون با مقامات تجاری برزیل گفت: ما هنوز زمان داریم. درست است که ما در پایان سال گذشته یک فرصت را از دست دادیم، اما نباید از این توافق دست بکشیم.
وی افزود لولا داسیلوا رئیس جمهور برزیل زمان زیادی را در این توافق سرمایه گذاری کرده است و به سرمایه گذاری در رابطه نزدیک تر با بازار اروپا ادامه خواهد داد.
ماکرون پیشتر در اجلاس آب و هوایی COP و گروه بیست گفته بود که به دنبال استانداردهای بین المللی بیشتری برای دادن مشوق های مالی به بانک ها و شرکت و سرمایه گذاران با هدف کربن زدایی در صنعت و حفاظت بیشتر از محیط زیست است.
این توافق بین اتحادیه اروپا و اتحاد مرکوسور با کشورهای عضو آن برزیل، آرژانتین، پاراگوئه و اروگوئه یکی از بزرگترین مناطق تجارت آزاد جهان را با بیش از 700 میلیون نفر ایجاد می کند. به ویژه این پیمان باید تعرفه ها را کاهش دهد و در نتیجه تجارت را افزایش دهد. با این حال، این توافق که مذاکرات آن تکمیل شده بود از سال 2019 متوقف شده است. این معاهده هم در آمریکای جنوبی و هم در اروپا بحث برانگیز است. برخی از کشورها می خواهند از بازارهای خود محافظت کنند، برخی دیگر می ترسند که استانداردهای کار و محیط زیست در سایه این توافق تضعیف شود.
اعتبار فرانسه زیر اهرم فشار کسری بودجه بالاانتهای پیام/